Karl Popper

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket

Karl Raimund Popper (28. juli 1902–17. september 1994) var ein austerriksk filosof og vitskapsteoretikar.

Popper vart født i Wien i Austerrike som son av ein advokat av jødisk opphav, og tok doktorgraden i filosofi ved Universität Wien i 1928. Han arbeidde først i Tyskland, hovudsakeleg som filosof, med vitskapsteori som spesialitet. Etter Anschluss emigrerte han til New Zealand og seinere til Storbritannia. Karl Popper blir rekna som den mest innflytelsesrike vitskapsfilosofen på 1900-talet.

Et viktig tema hos Popper var forskjellen mellom det han skildra som genuint testbare teoriar og teoriar som riktig nok stod fram som vitskapelege, men som ikkje var testbare og derfor var pseudo-vitskap. Teoriar for eksempel frå Adlers og Freuds arena var av denne ikkje-testbare mytiske typen. Dei var, slik Popper såg det, fascinerande nok, men stod fram som grunnleggande upålitelege. Som eksempel på ein dristig teori av eit anna vitskapeleg kaliber trakk han fram Einsteins relativitetsteori. Relativitetsteorien medførte at det var mogeleg å forutseie konsekvensar som var testbare. På den måten var den eit svært dristig vitskapeleg teori samtidig som han, i tilfelle han viste seg å overleve denne testen, hadde ein annan substans av pålitelegheit.

[endre] Bibliografi

Logik der Forschung, 1934
The Open Society and its Enemies, 1946
The Poverty of Historicism, 1961
Conjectures and Refutations: The Growth of Scientific Knowledge, 1963
Objective Knowledge: An Evolutionary Approach, 1972
Unended Quest; An Intellectual Autobiography, 1976
The Self and Its Brain: An Argument for Interactionism (med John C. Eccles), 1977
The Open Universe: An Argument for Indeterminism, 1982
Realism and the Aim of Science, 1982
Die Zukunft ist Offen (med Konrad Lorenz), 1985
The Myth of the Framework: In Defence of Science and Rationality, 1994
Knowledge and the Mind-Body Problem: In Defence of Interactionism, 1994
In Search of a Better World