Tritiumoxid
Vun Wikipedia
| Strukturformel | ||
|---|---|---|
| — | ||
| Allgemeen | ||
| Naam | Tritiumoxid | |
| Annere Naams | överswor Water | |
| Summenformel | T2O oder 3H2O | |
| CAS-Tall | 14940-65-9 | |
| Kortbeschrieven | Fletigkeit ahn Klöör | |
| Egenschoppen | ||
| Molar Masse | 22,0315 g·mol–1 | |
| Phaas | fletig | |
| Dicht | 1,2138 kg·m–3[1] | |
| Smöltpunkt | 4,48 °C[1] | |
| Kaakpunkt | 101,51 °C[1] | |
| Dampdruck | Weert fehlt | |
| Sekerheitshenwiesen | ||
| Gefahrstoffkennteken | ||
|
||
| R- un S-Sätz | R: Weert fehlt | |
| S: Weert fehlt | ||
| Wietere Sekerheitshenwiesen | ||
| MAK | Weert fehlt | |
| Sowiet mööglich un tyypsch, warrt dat SI-Eenheitensystem bruukt. Wenn nich anners anmarkt, gellt de angeven Daten bi Standardbedingen. | ||
Tritiumoxid oder överswor Water is en cheemsch Verbinnen. Opboot is dat jüst so as dat Watermolekül, blots dat de Waterstoffatomen in’t Tritiumoxid dör Atomen vun’t sworste Waterstoffisotop, Tritium dörtuuscht sünd. De molekulaar Masse is bi’t Tritiumoxid deswegen höger as bi normaal Water oder Deuteriumoxid (swor Water). Dorüm ok de Naam „överswor Water“.
Wieldat Tritiumatomen nich bestännig sünd un mit de Tiet in Heliumatomen verfallt (Halfweertstiet: 12,32 Johren), is Tritiumoxid radioaktiv. Bi’n Verfall warrt en Elektron freeset, wi hebbt dat dorbi also mit en β−-Verfall to doon. In bannig lütte Mengden kummt överswor Water ok natürlich vör.
Vun wegen de hoge Anlagg to’n Diffundeeren is dat överswore Water in gasförmige Form vör Leevwesen sünners gefährlich, wieldat bi Kontakt dormit all Organen gliekmatig mit radioaktiv Strahlen belast warrt. Sünners gefährlich is dat ok vun wegen, dat de Wohrschienlichkeit hooch is, dat Tritium-Atomen in de DNS inboot warrt. Wenn dat denn verfallt kummt dat to gresige Strahlenschadens, as dorbi nich blots dat bedrapen Molekül verännert warrt, man ok annere, de vun de ioniseerend Strahlen drapen warrt, de bi’n Verfall freesett warrt.
[Ännern] Borns
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Holleman-Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie, 102. Auflage, Berlin 2007. ISBN 978-3-11-017770-1
